Het landelijk bureau van de Protestantse Kerk heeft behalve een organisatorische, ook een visionaire taak. Naast alle organisatieklussen, denken de medewerkers ook na over de kerk en over de plaats van de kerk in de samenleving.
In januari van dit jaar heeft het landelijk bureau een rapport uitgebracht onder de titel: Kerk 2025. De ondertitel luidt: Waar een Woord is, is een weg. Het jaartal 2025 geeft gelijk aan, dat het rapport gaat over de toekomst van de kerk. Op weg naar dat jaartal 2025 zal er vast het nodige veranderen. Daarom is het goed, dat we ook in Luttelgeest nadenken over de kerk.
In het rapport Kerk 2025 lees ik drie antwoorden op de vraag waarom de kerk voor mensen belangrijk is. Ik neem die drie antwoorden over:
- In de kerk hoor ik woorden die ik nergens anders hoor. Die woorden worden ‘evangelie’ genoemd, goed nieuws van God. Het zijn woorden die me aanspreken in de diepste kern van mijn leven. Ik word erdoor opgericht als ik als een verloren mens langs de weg lig. Ik word erdoor in mijn kracht gezet en krijg moed om te leven. Dat evangelie staat op naam van Jezus. Hij geeft me ziel en zaligheid. Daarom moet de kerk blijven. Als een plaats waar God geloofwaardig wordt. Als een ruimte om te leren geloven en in dat geloof verder te groeien.
- De kerk is een gemeenschap van mensen die elkaar aanvaarden in Jezus’ naam en die voor elkaar willen instaan. Alleen maar ‘ieder voor zich’ is armoedig. Alleen bij elkaar komen als ‘gelijkgezinden’ of vanwege een gezamenlijk belang is te weinig. De kerk is een plaats om samen te lachen en te huilen, om samen te eten en te drinken. Het maakt hier niet uit hoeveel je verdient, hoe je eruitziet, hoe oud je bent, wat voor kleren je aanhebt, of je alleen bent of samen. Er is iets dat die verschillen overstijgt, omdat je samen familie van God bent. Daarom ben je elkaar gegeven en sta je voor elkaar in.
- De kerk helpt me om te begrijpen wat ‘goed leven’ is. Voor mijzelf, maar ook voor de samenleving. Inzicht in het goede leven komt me niet aanvliegen. Er is zoveel chaos en verwarring in de wereld. Het leven is zo onoverzichtelijk. Wat moet ik doen? Waar moet ik me voor inzetten? De kerk is niet de plaats voor pasklare antwoorden, maar wel valt er vanuit de Bijbel en de christelijke traditie licht op de dingen van het leven. Ik krijg inzicht in wat het goede leven is, voor mijzelf, voor de samenleving en voor de schepping. Ik word vanuit de kerk de wereld ingestuurd om daar in woord en daad getuige te zijn en het in praktijk te brengen
Ooit had Luttelgeest drie kerken: een hervormde, een gereformeerde en een rooms-katholieke. In alle drie gebouwen kwamen mensen samen om te zingen en te bidden, om de verhalen uit de bijbel te lezen en brood en wijn te delen, om te dopen, te trouwen en te begraven. Alle drie gebouwen staan er nog. Maar er is er nog maar één, waar elke zondag mensen samenkomen. Sinds ik dominee ben, heb ik al vaak mensen horen zeggen dat het belangrijk is dat er in Luttelgeest een kerk blijft.
Bij het lezen van “Kerk 2025” zat dat voortdurend in mijn achterhoofd. Maar waarom is het zo belangrijk dat er in Luttelgeest een kerk blijft? Is het antwoord op die vraag te vinden in één van de drie antwoorden hierboven?
De drie antwoorden zijn heel verschillend. Bij het eerste antwoord gaat het vooral om het geloof. Het tweede antwoord legt de nadruk op de geloofsgemeenschap. En in het derde antwoord is de focus gericht op de presentie: hoe zijn de mensen van de kerk aanwezig in de samenleving en wat doen zij?
Bij welk van die antwoorden voelt u zich als het om Luttelgeest gaat het meeste thuis? Of kunnen we niet met één antwoord volstaan en hebben we er twee nodig? Of misschien wel alle drie? Of is er nog een vierde antwoord te geven?
Wanneer ik aan de toekomst van de kerk denk, komt ook altijd de vraag naar oecumene in me op. Maarten ’t Hart schreef ooit in zijn boek De Jacobsladder: “Een kerk die leeft, scheurt”. Misschien is dat in het verleden zo geweest. Maar voor de toekomst lijkt me dat een heilloze weg.
Al die muren tussen kerken – ik denk dat God dat nooit zó heeft bedoeld. Het komt de geloofwaardigheid van de kerk ook niet ten goede. Kunnen wij nog uitleggen, waarom er in 1926 in de Gereformeerde Kerken een scheuring plaatsvond? Kunnen wij nog begrijpen, waarom de theologen in 1944 het opnieuw zó met elkaar oneens waren, dat er weer een scheuring plaatsvond? Het ging over wat ze toen noemden: “veronderstelde wedergeboorte”. Alsof er – let op het jaartal 1944! – helemaal geen oorlog en geen hongerwinter was.
Daarom is het zo belangrijk dat er in Luttelgeest al lange tijd een oecumenische traditie bestaat. Dat is iets om heel zuinig op te zijn.
Meeleven
Ik ga een paar namen noemen. Het is al weer een paar maanden geleden, dat ons oudste gemeentelid, mevrouw Verhage-Wattel, is verhuisd naar verzorgingshuis De Markehof. Ik hoorde dat ze al goed gewend aan het nieuwe leven daar en dat ze met vele activiteiten meedoet. U kunt haar een kaartje sturen: De Markehof, Kamer 115, Walcherselaan 2, 8316 NJ Marknesse.
Mevrouw Van Maldegem-Bosma verhuisde in januari naar het verpleeg- en verzorgingshuis De Talmahof. Nadat haar man vele jaren voor haar heeft gezorgd, is dat een geheel nieuwe fase in hun leven. Ook haar kunt u een kaartje sturen: (adres: Talmahof, afd. Roggeveld geel, Genemuidenstraat 4, 8304 GC Emmeloord).
Mevrouw Van Maldegem is niet het enige gemeentelid in de Talmahof. Ook Harke Tuinhof verblijft er al lange tijd. Het gaat wisselend met hem: de ene dag is beter dan de andere (zijn adres: Talmahof, afd. Klaverblad SO 16, Genemuidenstraat 4, 8304 GC Emmeloord).
Cor Zwemer (Tuinstraat 15) verloor in december vorig jaar zijn partner Astrid van der Windt. Astrid is lange tijd ziek geweest en is niet oud geworden: 45 jaar. Cor heeft haar samen met anderen de laatste jaren verzorgd. Met een mengeling van dankbaarheid voor het goede dat zij bracht en verdriet om het gemis moet Cor nu zijn weg in het leven weer vinden.
Ten slotte hoorde ik dat de heer en mevrouw Hoekstra (Gerberastraat 4) onlangs 65 jaar getrouwd waren. Zij hebben het in familiekring gevierd. Wat een mijlpaal! Hartelijk gefeliciteerd!
Doop
Zondag 27 maart is het Pasen. Altijd een vrolijke dienst om naar uit te kijken. Maar dit jaar nog meer, want tijdens die dienst op paasmorgen zal Guus Vaandrager, zoon van Edith en Leon, worden gedoopt.
Tentoonstelling
Vorig jaar zijn we met een groep gemeenteleden naar een tentoonstelling in het ikonenmuseum in Kampen geweest. Tijdens een rondleiding hoorden we veel nieuws over de wereld van de oosterse orthodoxie en de plaats die ikonen daarin innemen. Recent is er in het ikonenmuseum een nieuwe tentoonstelling geopend. Deze past heel mooi in de huidige tijd van het kerkelijk jaar. Het zijn namelijk allemaal ikonen over het lijden van Christus en de opstanding. U kunt deze mooie tentoonstelling tot 7 mei bezoeken.
Met hartelijke groeten,
Dirk van Keulen
p.s. het rapport Kerk 2025 kunt u downloaden vanaf de website www.elink.pkn.nl